اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ 

اگر خود خاک راهی عاقبت هیچ 

اگر ملک سلیمانیت بخشند 

در آخر خاک راهی عاقبت هیچ  

                                       باباطاهر

---

صدهزاران سبز پوش از غم بسوخت  

تا که آدم را چراغی بر فروخت 

تا کلاغی را شود پر حوصله 

زنده نگذارد کسی در قافله 

                                    عطار

---

 

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت   که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت 

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش      هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت 

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست   همه جا خانه عشقست چه مسجد چه کنشت 

سر تسلیم منو خشت در میکده ها         مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت 

نا امیدم مکن از سابقه لطف ازل              تو چه دانی که پس پرده که خوب است و که زشت 

نه من از پرده تقوا بدر افتادم و بس           پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت 

حافظا روز ازل گر به کف آری جامی           یکسر از کوی خرابات برندت به بهشت