آب از سر گذشت!
اشتری با مورچه ای همراه شد. به آب رسیدند. مورچه٬ پای باز کشید. اشتر گفت که: چه شد؟
گفت: آب است!
اشتر پای در نهاد. گفت:
بیا سهل است. آب تا زانو است!
مورچه گفت:
... ترا تا به زانوست٬ مرا از سر گذشته است!!!
خط سوم(ناصرالدین صاحب زمانی)
دشت
در نوازش های باد٬
در گل لبخند دهقانان شاد٬
در سرود نرم رود٬
خون گرم زندگی جوشیده بود.
نوشخند مهر آب٬
آبشار آفتاب٬
در صفای دشت من کوشیده بود!
شبنم آن دشت٬ از پاکیزگی٬
گوییا خورشید را نوشیده بود!
روزگاران گشت و ... گشت:
داغ بر دل دارم از این سرگذشت٬
داغ بر دل دارم از مردان دشت.
یاد باد آن خوش نوا آواز دهقانان شاد
یاد باد آن دلنشین آهنگ رود
یاد باد آن مهربانی های باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد
دشت با اندوه تلخ خویش تنها مانده است
زان همه سرسبزی و شور ونشاط
سنگلاخی سرد بر جا مانده است!
آسمان از ابر غم پوشیده است
چشمه سار لاله ها خوشیده است
جای گندم های سبز
جای دهقانان شاد
خارهای جانگزا جوشیده است!
بانگ بر می دارم از دل:
خون چکید از شاخ گل٬ باغ و بهاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟
سرد و سنگین کوه می گوید جواب:
خاک خون نوشیده است!
فریدون مشیری
سادگی
چیزهایی دیدم در روی زمین:
کودکی دیدم٬ ماه را بو می کرد.
قفسی بی در دیدم که در آن روشنی پرپر می زد.
نردبانی که از آن٬ عشق می رفت به بام ملکوت .
من زنی را دیدم نور در هاون می کوبید.
ظهر در سفره آنان نان بود٬ سبزی بود٬ دوری شبنم بود٬ کاسه داغ محبت بود!
من گدایی دیدم٬ در به در می رفت آواز چکاوک می خواست
و سپوری که به یک پوسته خربزه می برد نماز.
بره ای را دیدم٬ بادبادک می خورد.
من الاغی دیدم٬ ینجه را می فهمید.
در چراگاه نصیحت گاوی دیدم سیر.
سهراب
می
گر می نخوری طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن تو حیله و دستان را
تو غره بدان مشو که می مینخوری
صد لقمه خوری که می غلام است آن را
خیام
...
بعضی وقتا منتظر جوابی از یکی هستی٬ ولی اصلا به روی خودش نمیاره و بعضی وقتا انتظار یک سری حرفا رو از بعضی ها نداری و یا دوست نداری اون حرفا رو از اونا بشنوی ولی می شنوی! دلم بعضی آدم ها رو تو زندگیم می خواد که نیستن. کاش می تونستم زمان رو به عقب برگردونم. قول می دم بچه ی خوبی باشم! 